اگر هر گروهی ادعا می‌کند که برای همه چالش‌ها و دشواری‌های کشور برنامه دارد، تنها در صورتی ادعای او صحیح است که همه مردم را تنها با معیار شایستگی و تعهد در برنامه‌های خود سهیم کرده باشد و در غیر این صورت، این ادعا نادرست است یا منظور از برنامه در آن تصمیمات یک گروه خاص است. گروهی که در انتخابات‌ها آرا اکثریت را کسب نکرده است. پذیرفتنی نیست که همه صاحب نظران را برای برنامه‌ریزی خود به کار گرفته باشد. هرچه در این گفتار در مورد اهمیت حکمت و دانایی در اداره امور گفته آمد، امروزه جز با مشارکت نخبگان و ایده‌پردازان صورت نمی‌گیرد که این امر تنها از دولتی برمی‌آید که نه خود را و نه یک گروه خاص را عقل کل بداند بلکه بر پایه سنجه‌های علمی و داوری عقل و مصون بودن از رویا پردازی، توان ملی را برای گذر از چالش‌های ملی به کار ببندد و کلیتی عقلانی (درحد توان) را با بهره‌گیری از خرد ایجاد کند. برای دانش، برای خرد، برای ایران.