شعار‌های فیلمساز در «آغوش باز» حکایت همان دکمه و کت است و فیلم نیز از همین جا ضربه می‌خورد. جایی که برای گنجاندن این شعارها، دو قطبی‌های ساده لوحانه‌ای ساخته می‌شود که منطق داستانی و اساس محکمی ندارند.