در سراسر ایران اقوام به شیوه کوچ نشینی یا یکجا نشینی زندگی می کنند که شغل و درآمد اصلی این عشایر از دامداری تأمین می شود. با توجه به موقعیت جغرافیایی و شرایط زندگی عشایر، این اقوام در طول سال با خانواده، دام و وسایل خود از مکانی به مکان دیگری مهاجرت می کنند.