یکی از انواع گیاهان علفی و چند ساله که به شکل بوته ای و به حالت خزنده بر روی زمین تا ارتفاع ۱۰۰ الی ۱۵۰ سانتی متری رشد می کند کاپاریس بوده که گل های جذاب و خوشبویی به رنگ سفید و بنفش ایجاد می کند. این گیاه دارای خاصیت درمانی و دارویی بوده و اغلب در نقاط گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد پیدا کرده و تکثیر آن از طریق بذر انجام می گیرد. در همین زمینه تصمیم داریم در این مطلب به جهت آگاهی شما عزیزان به بررسی نحوه تکثیر و پرورش گیاه کاپاریس بپردازیم. آشنایی با نحوه پرورش گیاه کاپاریس

گیاه کاپاریس با اسم های گوناگونی همانند کبر، لگجی، علف مار، کلیر، خیار شنگ و … شناخته شده و به شکل خودرو در بین شکاف صخره ها و زمین های سنگلاخی روییده می شود. گیاه کاپاریس دارای شاخه های کشیده و متراکم بوده و همواره سبز و خزنده می باشد. این گیاه در نقاط گرم و خشک و با کمترین بارش رشد و باردهی دارد و برای پرورش گیاه کاپاریس نیاز بوده که با اصول و نکات مهم در این زمینه آشنا باشید تا بتوانید از خواص این گیاه دارویی برخوردار شوید.

گیاه کاپاریس در واقع گونه ای بومی و دائمی بوده که دارای ریشه های عمقی و ساقه های آویز و بدون نظم می باشد که با مناطق گرم و خشک و همچنین آب و هوای نامساعد سازگار می باشد. این گیاه در خاک های فقیر و بدون مواد مغذی و نقاط کم آب نیز قادر به رشد است. مقدار ارتفاع گیاه کاپاریس در وضعیت مناسب تا حدود یک متر هم می رسد و حداقل تا ۳۰ سال قابلیت باردهی دارد. محصول تولید شده از آن غنچه و میوه بوده که دارای خاصیت دارویی زیادی می باشد و قیمت بالایی دارد و همچنین به عنوان نوعی چاشنی و طعم دهنده در بازار طرفداران زیادی پیدا کرده است.

بهتر است بدانید با توجه به این که گیاه کاپاریس در طول پروسه رشد خود به آب دهی احتیاجی ندارد به خاطر تلخ بودن ساختار گیاه، دام آن را مصرف نمی کند و می تواند در زمین هایی که با خشکسالی درگیر بوده کاشته شود. این گیاه در نقاط بلند به شکل گیاهی آویزان و معلق و در دشت ها و مناطق هموار بر روی زمین پهن شده و حالت پوششی دارد. این گیاه دارای برگ های سبز رنگ بیضی شکل بوده و گل های خوشبو آن در نیمه های فصل بهار تا تابستان ظهور پیدا می کنند که بعد از آن میوه گیاه که دارای سایزی به اندازه میوه بلوط بوده رشد می کند. میوه نرسیده این گیاه به رنگ سبز و میوه رسیده آن دارای رنگ زرد بوده که بخش گوشتی به رنگ قرمز داشته و از دانه های زیادی برخوردار بوده که شکلی چسبنده و لزج دارد.

طریقه کاشتن کاپاریس

گیاه کاپاریس از راه بذر تکثیر پیدا کرده که برای این کار در ابتدا بایستی بذر ها را حدود ۲۴ ساعت درون آب ولرم بخیسانید و تقریبا چند روز درون دستمال نمناک بگذارید و در آخر آن را داخل گلدان یا بستر اصلی کاشت بکارید. سپس گیاه را آب بدهید و تا هنگام جوانه زدن اجازه ندهید سطح خاک دچار خشکی شود. بعد از سپری شدن مدت زمانی نزدیک به ۱۰ الی ۱۵ روز بذر گیاه جوانه زده و رشد آن آغاز می شود.

میزان فاصله کاشت بذر گیاه کاپاریس حدود ۸۰ الی ۱۰۰ سانتی متر می باشد و مقدار عمق آن نزدیک به ۵ الی ۱۰ میلی متر می باشد. این گیاه برای رشد خود هیچ گونه حساسیتی به خاک های مختلف نداشته و می تواند در اغلب خاک ها رشد نماید. درجه حرارت مناسب برای پرورش و رشد کردن گیاه کاپاریس حدود ۱۸ الی ۳۲ درجه سانتی گراد می باشد. زمان گل دادن این گیاه در فصل بهار و تابستان می باشد و به آب دهی مرتب و متوسطی احتیاج داشته به طوری که نسبت به کم آبی ازخود مقاومت نشان می دهد. این گیاه به نور زیاد علاقه داشته و برای رشد احتیاج به نور کامل آفتاب دارد.

از آن جایی که این گیاه در اراضی مختلف همانند سنگلاخ زندگی می کند از این رو آماده ساختن زمین فقط شامل کندن یک گودال به مقدار عمق ۲۰ سانتی متر بوده که باید نهال داخل آن کاشته شود و مسطح ساختن زمین به جهت دسترسی راحت و رفت و آمد می باشد. از آن جایی که هر عدد بوته گیاه کاپاریس در بیشترین مقدار رشد خود به مقدار بستر ده متر مربع احتیاج دارد در نتیجه کاشتن ۱۰۰۰ بوته در هر هکتار قابل اجرا می باشد.

شیوه تکثیر

تکثیر و پرورش گیاه کاپاریس با شیوه های مختلفی همانند قلمه زدن، پاشیدن بذر و کاشتن نهال انجام گرفته و از لحاظ غیر جنسی با قطعات ریشه تکثیر پیدا می کند. طبق تحقیقات انجام شده مشخص شده که احتمال روییدن گیاه از راه بذر پاشی و تولید قلمه حداکثر تا ۲۰ درصد می باشد از این رو مناسب ترین شیوه برای کاشتن گیاه کاپاریس ار راه نهال هایی بوده که از شیوه خواباندن تهیه شده اند. قلمه ها در محیط گلخانه به مدت حداقل یک سال نگه داری شده و بعد کاشتن گیاه در سطح زمین در میزان فاصله ۵ در ۵ متری از هم انجام می گیرد.

کاشتن گیاه در ماه های اسفند و فرودین صورت گرفته و به مقدار آب دهی حدود ۲ الی ۳ بار پس از کشت احتیاج دارد ولی گیاهان با سن بالاتر از دو سال احتیاج به آب دادن ندارند. بارور کردن بهاری با سولفات آمونیوم به مقدار نیم پوند برای هر گیاه در هر سال پیشنهاد می شود. به منظور این مدل بارور کردن برای هر گام آب دهی احتیاج می باشد. اجزای هوایی گیاه در طی دوران سرما دچار خشکی شده و با گرم شدن هوا دوباره شروع به جوانه زنی می کنند. از سال دوم به بعد گیاه به زیست طبیعی خود ادامه داده و در مرحله داشت به غیر از هرس احتیاج به کار خاص دیگری ندارد.

روش برداشت

غنچه های باز نشده گیاه از زمان اردیبهشت ماه به بعد و میوه های گیاه در ماه مرداد و شهریور به شکل دستی به وسیله کارگر برداشت می گردند. مناسب ترین وقت برای برداشت غنچه ها در روز های خشک، زمان صبح و پیش از تبدیل شدن به گل می باشد. برحسب نوع تکثیر گیاه می توان هر ۵ الی ۷ روز یک مرتبه به برداشت گیاه بپردازید که معمولا در فصل تابستان و به مرور از مقدار غنچه ها کم شده و میوه زیاد تری قابلیت چیده شدن دارد. میوه ها و همچنین غنچه های برداشت شده بر اساس سایز درجه بندی می شوند و پیش از خشک شدن درون بشکه های پلاستیکی داخل آب نمک ۷ درصد گذاشته شده و به کارگاه فرآوری فرستاده می شوند.

از این که تا پایان این مطلب با ما همراه شدید بسیار سپاس گزاریم، ضمن این که می توانید برای بازدید از مطالبی همچون اصول پرورش زاموفیلیای سفید و شرایط نگهداری کاکتوس میرتلو به لینک های داده شده مراجعه کرده و از این مطالب بازدید نمایید.

منبع : آرگا برچسب :