دکتر راشد جعفرپور کلوری

 

آرمان امروز : با فراز و فرودهای متعدد در عرصه های سیاسی بعد از پیروزی انقلاب، انتخابات ها کم کم توان جذب سیاست پیشگان عامی را از کف داده و اسب تندروی سیاست نیز از جمعیت سیاست ورز، عامدانه پا به فرار گذاشته و گریزان شده و آرام آرام در طول زمان به کنجی خزیده تا از شر آفات و بلیات آنها خود را مصون و محفوظ دارد.
زمانه به گونه ای شده است که احزاب و جریانات هر چه بر طبل حضور خود می نوازند انگار سوز صدای طبل های شان جز تلخی و گوشخراشی هیچ لذتی حتی برای خودشان هم ندارد. چرا که هر روزه شاهد خروج خیل زیادی از جماعت سیاست ورز از حزب سیاسی شان هستیم. گویی بازی سیاست حضور در احزاب، نتوانسته آنها را به قله های خود برساند، به ناچار فرار را بر قرار یا پای گشودن در جریان و حزبی دیگر را آغازیده اند.
قصه‌ی شیرین سیاست گویی دیگر شیرینی خود را از دست داده است، نسلی پا در حیات امروزین گذاشته است که حاضر نیست خود را مشغول به شنیدن یا سپری کردن اوقات خود ، به پروپاگاندای قوانین ترقی سیاست داخلی تلف کند. برای آنها طعم کلوچه و شیرینی و یا خرماهایِ جشن یا سوگواری پیروزی یا شکست در رقابت ها هر دو بی مزه شده است. اکنون به ناچار راهی برگزیده اند که از آبشار سیاست قطره ای بر سر و جانشان ریزان نشود و این فروریزی علائق این نسل از سیاست برای بیبی مورها یا بچه بزرگها که همه دیگر به مقام بازنشستگی قدم گذاشته اند و شاه و امام(ره) و انقلاب و جنگ را تجربه کرده اند جای تحیر و تعجب و تامل دارد، در ذهن شان این نسل به بیراهه می روند، اما غافل از آنند که شاید خودشان چندان در راه نبوده اند. آنها حرکت از مرز ۹۸ درصد مقبولیت حاکمیت در نزد هم عصران خود را به چشم دیده اند و امروز مشاهده ۴۰ درصد حضور حاضرین در بستر سیاست آنهم به زور تبلیغ و تزویر تصاویر هیچ برنمی تابند.
اما باید گفت که گریز و گزیری نیست این واقعیت تلخ بر همگان هویدا شده! قصه پردازی های سیاسیون جز غصه های بی سیاست های امروز ثمره ای در پی ندارد.
دیگر تلاش و جهاد سیاستمداران در جذب این قماش فقط به آب در هاون کوبیدن می ماند و بس! چنان شده است که این نسل حاضر نیست جامه خیسانده سیاست را بر طناب آنان آویزان کنند و با شتاب و عتاب از بارش قطره های باران سیاست خود را دور نگه می دارند تا دمِ خوش خویش را به اَدا اطوار سیاست آن نسل نیالایند.
در این میان طبیبی برخواسته از نسل انقلاب پیشگان، سر برآورده تا نسل زومِرها را با حقیقت انقلاب آشتی دهد. فراریان سیاست را به آغوش سیاست بازگرداند و مفهوم تاریخی “سیاست ما عین دیانت ماست” را بازتعریفی موثر نماید. مردی از جنس من، جنس تو و جنس همه ما. او کسی نیست جز دکتر مسعود پزشکیان. آمده است که پرده و حجاب نابسامانی ها را فقط بردارد و فریاد برآورد که درد و زخم ها زیادند، و بی مشاهده زخم ها درمانی میسر نخواهد بود. او آمده است دامان سیاست را از پلیدی ها و زشتی ها بزداید، آمده است بگوید سیاست چهره زیبایی هم دارد، در سیاست علی(ع) هم وجود دارد با آن صداقت و سلامتش! از سیاست عدالت هم می تواند ببارد و پلیدی خباثت و خیانت بگریزد. او آمده است با زبانی لَیّن، قهر کنندگان و فراموش شدگان را مهربانانه بیاموزد که راه خوب زیستنی هم در سیاست وجود دارد. او آمده است برای درمان درد مشترک این سرزمین پهناور، همه را با خویش همراه سازد. پس همراه شو عزیز کین درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی شود! همه با هم برای ایران در ۱۵ تیرماه پای صندوق‌های رای.