صدام که به طور عمده موقعیت داخلی خود را پس از جنگ خلیج فارس بازسازی کرد، از هیچ چیز پشیمان نشد و مصمم بود منتظر دشمنانش بماند، قدرت نظامی و آزادی عمل کامل خود را احیا کرده و به مقابله با جهان ادامه دهد. او متوجه شد که سلاح‌های کشتار جمعی مشکل‌ساز خواهد بود، و بنابراین در اواسط سال ۱۹۹۱، بسیاری از برنامه‌های خود را رها کرد. رهبر برنامه هسته‌ای عراق بعداً گفت: «ما نمی‌دانستیم چه چیزی نابود شده و چه چیزی نیست». همه چیز یک آشفتگی بزرگ بود.