به گزارش آسیانیوز؛ چهره‌ای که برای بسیاری از دوستداران سینما، با «صبح روز چهارم» شیردل، «تنگنا» و «خداحافظ رفیق» نادری، «کافر» فریدون گله، «صادق کرده» تقوایی و بسیاری آثار ماندگار دیگر، تا همیشه بر پرده نقره‌ای اذهان جاودان خواهد ماند.

سعید راد، همچون بسیاری از بزرگان سینما، فعالیتش را پیش از انقلاب ۱۳۵۷ آغاز کرد و در آن زمان برای بازی در «صبح روز چهارم» (۱۳۵۱) و «تنگنا» (۱۳۵۲) از جشنواره سینمایی سپاس جایزه گرفت. تصویر یگانه راد در فیلم «تنگنا» در نقش «علی خوش‌دست» همچنان یکی از کاراکترهای ماندگار سینمای ایران است.

با نخستین تجربه‌های سینمایی، او با چشمانی نافذ و نگاه و چهره‌ای سرد و معترض، به‌سرعت به شمایل کاریزماتیک یک ضدقهرمان بدل شد و شهرت بسیاری یافت. با این‌همه ستاره اقبال او چندان پایدار نماند و به‌رغم بودن در اوج شکوفایی و جوانی، پس از انقلاب همچون دیگر بازیگران سینما، کم‌کار شد، چه این‌که بازی در دو فیلم «خط قرمز» و «دادشاه» نشان داد که او چگونه می‌تواند ایفاگر شخصیت‌هایی متفاوت و متنوع باشد. به‌رغم همه استعداد و توانایی، سعید راد پس از بازی در فیلم عقاب‌ها در سال ۱۳۶۳ممنوع‌التصویر شد و به‌ناچار ایران را ترک کرد.

با برآمدن تغییرات زیر سایه دوم خرداد، او در سال ۱۳۷۸پس از سال‌ها دوری از سینما به ایران بازگشت و توانست حرفه خود را ادامه دهد. او برای بازی در فیلم «گیرنده» (۱۳۹۰) دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره فیلم فجر گرفت و نقش‌آفرینی چشمگیر او در فیلم «دوئل» تحسین منتقدان را برانگیخت.

باری، سرنوشت سعید راد همچون بسیاری از دیگر هنرپیشگان نام‌دار سینمای قبل از انقلاب، همچون محمدعلی فردین و ناصر ملک‌مطیعی، پیش از هرچیز نشانه‌ آن است که ساختارهای فرهنگی کشور، چه راحت سرمایه‌های خود را نادیده می‌انگارد و از کف می‌دهد. هر چند سعید راد در کهنسالی توانست به سینما بازگردد و در چند فیلم به ایفای نقش بپردازد، اما بهترین سال‌های فعالیت خود را از دست داد، یا بهتر است بگوییم این سینمای ایران بود که فرصت هنرنمایی او و بزرگانی چون او را از دست داد. یاد و نامش گرامی.