این قطعه، که به یاد داریوش مهرجویی و تأثیرات او در سینمای ایران ساخته شده، نمادی از پیروزی‌ها، شکست‌ها، و رنج‌های این فیلمساز بزرگ است. اگرچه مهرجویی در دنیای فیزیکی حضور ندارد، اما با نواهای خونین این ارکستر، روح او هنوز در میان ما زنده است.