چهل و دومین سال‌روز باز پس‌گیری بندر خرمشهر فرصتی است تا از  «نازنین شمشاد»ی بگویم که می شناختم و تا «سرود زخم‌های کهنه» را تکرار کنیم که اگر با بادها رفتند از یادها نروند. شعری که البته سال ها قبل از جنگ سروده شده: بیا و گریه کن با یاد گل‌هایی که دست باد پرپر کرد/ بیا و دشت را با چشمه چشمت نوازش کن... برادرهای من با بادها رفتند / برادرهای من از یادها رفتند / برادرهای من / آن نازنین شمشادها رفتند...