شیره مالیدن پیشینه دارد. اطبا قدیم مواد ضد عفونی مثل امروز به این صورت دارویی وجود نداشتند و یکی از مواد آنتی باکتریا که بر روی زخم زده میشد، عسل بود. بعضی از اطبا نماها که عسل نداشتند شیره می مالیدند و زخم هم خوب نمیشد. امروزه در معانی گول زدن کارایی داد