در حالی که مدیران دستگاه‌های دولتی و عمومی و متولیان طرح‌های گردشگری در عرصه‌های جنگلی شمال کشور مدعی آن هستند که اجرای این طرح‌ها علاوه بر ایجاد نشاط در میان جوامع محلی و گردشگران، باعث کمک به حفاظت بهتر از جنگل‌ها شده است، اما در طول سال‌های گذشته شاهد آن بوده‌ایم که برخلاف کشورهای توسعه‌یافته، اولویت اول مجریان پروژه‌های طبیعت‌گردی در جنگل‌های ایران، بهره‌برداری اقتصادی از عرصه‌های جنگلی و کسب منافع مالی از اراضی ملی واگذارشده به آن‌ها بوده است و حضور گردشگران در جنگل‌های هیرکانی به‌جای این که به حفاظت پایدار از آن‌ها کمک کند، موجب تخریب گسترده و فرسایش خاک عرصه‌های جنگلی شده است و در موارد متعددی نیز شاهد قطع درختان جنگلی برای ایجاد زیرساخت‌های پروژه‌های گردشگری در جنگل بوده‌ایم.