صنعت گچ همزمان با رکود ساخت‌وساز، رکود عمیقی را در یک دهه اخیر تجربه کرده؛ چرا که تقریبا تمام گچ تولیدی کشور در این صنعت مصرف می‌شود. از سوی دیگر علاوه بر رکود ساخت‌وساز، تعداد بسیار بالای مجوزهای احداث واحدهای تولیدی گچ باعث عرضه بالای این محصول شده که رقابت منفی را در بین واحدها به دنبال داشته است و ماحصل این دو اتفاق رشد کمتر از ۱۰ درصدی بهای گچ در سال 1402 نسبت به سال پیش از آن بوده است. این اتفاق در شرایطی رقم می‌خورد که صنعت گچ نتوانسته رشد تکنولوژیک خود را همپای تحولات جهانی ادامه دهد و با توجه به رکود ساخت‌وساز مدیران را دچار مشکل کرده و حتی کار به جایی کشیده که برخی از واحدهای گچ، سنگ گچ را به صورت مستقیم و به قیمت هر تن یک دلار صادر می‌کنند که عملا آورده‌ای برای اقتصاد کشور ندارد.