مطابق با نظریات اقتصادی، کشورها هرچه بیشتر در معرض تجارت جهانی قرار بگیرند، می‌توانند از مزیت نسبی این مساله استفاده کنند و به رشدی بادوام در اقتصاد خود برسند. این موضوع مستلزم باز بودن درهای اقتصاد روی تجارت و مراودات مالی در صحنه جهانی است. ایده اصلی این است که با تحرک کامل سرمایه و نیروی کار، تعادلی بلندمدت در اقتصاد جهانی ایجاد می‌شود؛ اما همیشه این‌طور نیست و مثال‌های نقض بسیاری حول‌وحوش این موضوع می‌توان پیدا کرد.