آیت‌الله جوادی آملی در کتاب «حکمت عبادات» درخصوص تبیین فلسفه روزه و پاداش شخص روزه‌دار می‌نویسد: در بعضی از روایات آمده است که روزه بگیرید برای آنکه طراوت، خرمی و شادابی غیر ماه مبارک را از دست بدهید؛ زیرا آنها نشاط کاذب و زودگذر است. وقتی انسان روزه گرفت و به آن دل بست، کم‌کم به باطن روزه پی می‌برد. باطن روزه انسان را به لقای حق می‌کشاند که خدای سبحان فرمود: «الصّوم لى و أنا أجزى به» روزه مال من است و من شخصا به آن جزا می‌دهم.