کیسینجر انتظار داشت که این بار با سه‌‌گانه‌‌ اسرائیلی رابین، آلون و پرز اوضاع راحت‌‌تر پیش برود. در واقع، این مشارکت بسیار آزاردهنده بود. آنها دیگر علاقه‌‌ای به تلاش‌‌های معمول کیسینجر برای متقاعد کردن خود درباره هزینه‌‌های استراتژیک عدم‌پیشروی نداشتند. بر روی کالاها –گذرگاه‌‌ها و میدان‌‌های نفتی- توافق شده بود. برای آنها اکنون مساله حل‌‌وفصل قیمت بود. رابین پیش ‌‌از این سفر، «مُردخای گازیت» مدیرکل خود و «مایر روزن»، مشاور حقوقی وزارت امور خارجه را به واشنگتن فرستاد تا پیش‌‌نویس یادداشت تفاهم ۲۴صفحه‌‌ای را با سیسکو و آتِرتون، دستیار وزیر امور خارجه در امور خاور نزدیک به مذاکره بگذارد که فهرست تضمین‌‌های موردنیاز رابین را شرح می‌دهد.