در تمام دنیا از جمله ایران، ‌‌‌ بخش جاده‌‌‌ای نسبت به حمل و نقل ریلی از نظر زمان سیر و گستردگی شبکه، شرایط بهتری دارد. اما از منظر کرایه، ‌‌‌ حمل و نقل جاده‌‌‌ای حداقل 2 تا 3 برابر حمل و نقل ریلی بوده و همین امر موجب می‌‌‌شود تا بسیاری از صاحبان بارهای عمده در مسافت‌‌‌های طولانی، ‌‌‌ به سراغ حمل و نقل ریلی بروند. اما در ایران چون این متغیر نیز به طرق مختلف از جمله یارانه‌های هنگفت در فروش گازوئیل، ‌‌‌ به سود حمل و نقل جاده‌‌‌ای تنظیم شده، ‌‌‌در نتیجه حمل و نقل ریلی جذابیت خود را برای بسیاری از مشتریان از دست داده و صرفا برای صاحبان برخی بارهای عمده که بیش از کرایه حمل، درگیر محدودیت‌‌‌های بارگیری و تخلیه در کامیون هستند، ‌‌‌جذاب شده است.