محمدعلی فروغی با وجود اینکه در طول عمر خود مناصب سیاسی فراوانی را فراچنگ آورد (از نمایندگی و ریاست مجلس شورای ملی گرفته تا وزارت‌های گوناگون و سه‌بار نخست‌وزیری و ریاست دیوان عالی کشور) ولی تعلق‌خاطر چندانی به قدرت نداشت و به لحاظ شخصیتی، فردی قدرت‌طلب نبود. علاوه بر ویژگی‌های شخصیت، احتمالا علت اصلی بی‌اعتنایی فروغی به تصاحب قدرت سیاسی، تعلق خاطر ذاتی وی به عالم فرهنگ و اندیشه بود. دوگانه فرهنگ-سیاست در زندگی فروغی به‌گونه‌ای بود که بررسی‌کنندگان در احوال و اقوال وی، آرای متفاوتی را درباره نسبت فروغی با سیاست بیان کرده‌اند.