انتخاباتی که روز جمعه برگزار شد و با ثبت نرخ مشارکت 41درصدی، ‌‌‌ نصاب بی‌سابقه‌ای در میزان حضور مردم پای صندوق‌های رای به جای گذاشت، احتمالا در تمام طرف‌های دخیل در ماجرا، تعجب و بلکه حسرت را رقم زد. هرچند که نفس هر انتخاباتی در حکم جشنواره‌ای برای مردم‌سالاری است و می‌تواند اراده ملی را به ظهور برساند اما در برخی از ادوار، ‌‌‌ نحوه وقوع و شکل تحقق آن، خالی از تلخی نبوده است. انتخابات اخیر از آن جهت که بر اساس آمارهای غیر‌رسمی اعلام شده، میزبان مشارکت بیش از40 درصدی مردم بود در نوع خود و در مقایسه با متوسط نرخ جهانی قابل‌توجه و احترام‌برانگیز است اما باید به دقت در این مسائل غامض و خطیر تأمل کرد که چرا این دوره از انتخابات در جدول مشارکت تمام ادوار انتخابات مجلس، ‌‌‌ در رده آخر نشست و حتی به نصاب دوره قبل هم دست نیافت؟ سهم عوامل مختلف درشکل‌گیری شرایط کنونی چقدر بود؟ کدام قصورها، ‌‌‌ تقصیرها، ‌‌‌ سوء‌تدبیرها و سوءمدیریت‌ها به چنین وضعیتی انجامید؟ چرا برای تحقق راهبردی که رهبری نظام از ابتدای سال‌جاری برای انتخابات مقرر کردند و چهار ویژگی مشارکت، رقابت، امنیت و سلامت را برای آن مطالبه کردند تلاش کافی صورت نگرفت؟ به نظر می‌رسد در ریشه‌یابی چنین وضعیتی به برخی علل و دلایل می‌توان اشاره کرد: