آنچه در فضای سیاستگذاری دولت‌ها عمدتا دیده می‌شود آن است که سیاستگذاران اقتصادی عمدتا بر این شیوه هستند که تئوری‌ها را دریافت کرده و آنها را بی‌کم و کاست در فضای اقتصادی یک کشور پیاده‌سازی کنند. این موضوع ورای آن است که آیا اساسا چنین تئوری متناسب با زمینه و ساختار آن کشور خواهد بود یا نه. به عبارتی روشن‌تر، همان‌طور که می‌دانیم، هر نظریه بر آمده از برخی فروض است و از سوی دیگر نیازمند آن است که با نتایج تجربی نیز مطابقت داشته باشد؛ به این دلیل اجرای بی‌کم و کاست چنین نظریاتی لزوما به نتایج از قبل مشخص شده منجر نخواهد شد و سیاستگذار در خلأ سیاستی خود فرو می‌رود.