روزنامه دنیای اقتصاد / ۱۴۰۲/۱۲/۱۰
انواع ذهنیت کسب و کارهای پایدار
شیوه سنتی تجارت و مدیریت، توجه چندانی به محیط زیست یا مسوولیتهای اجتماعی ندارد. مطالبه سود بیشتر توسط سهامداران و رواج گزارشهای کوتاهمدت (یکماهه و سهماهه) در بازارهای مالی، باعث ادامه این رویه میشود. از طرف دیگر، انگار نوعی تعمیم تقسیمبندی حوزههای فعالیت وجود دارد که در آن عدهای فقط مشغول سودآوری هستند و عده دیگری به نام مسوولان، دانشمندان و فعالان محیطزیست باید راهی برای نجات سیاره پیدا کنند. در این نگاه، رابطه انسان و طبیعت، رابطهای با هدف سلطه است و اغلب آن را فقط به عنوان مولفهای اثرگذار بر هزینههای تولید و توزیع، تحلیل میکنند. فارغ از تلاش برای نقد این شیوهها و تفکرات رایج فعالان کسب و کار، در این یادداشت قصد داریم دستهبندی جدیدی از انواع ذهنیتهای کسب و کارهای پایدار را معرفی کنیم؛ چرا که به نظر میرسد، تفاوت کسب و کارهای متداول با کسبکارهای پایدار (مسوولیتپذیر در مقابل محیطزیست و جامعه) بسیار عمیق است و به ذهنیت آنها بازمیگردد.