مطابق تعریف سازمان جهانی غذا و کشاورزی (FAO)، کشت قراردادی عبارت است از «یک نوع سیستم تولید در کشاورزی که طبق توافق بین خریدار و کشاورز انجام شده و در متن قرارداد، شرایط تولید و بازاریابی محصول ذکر می‌شود.» در حالی که طبق آمارهای جهانی، بیش از ۹۰‌درصد کشاورزی در جهان قراردادی است، در کشور ما تنها در کمتر از یک‌درصد سطح زیرکشت، کشاورزی به شکل قراردادی اجرا می‌شود. مطالعات تجربی نشان می‌دهد که اجرای طرح کشاورزی قراردادی می‌‌‌تواند به توسعه و رونق قابل‌‌‌توجه در بخش کشاورزی منجر شود؛ به‌طوری که تحقیقات نشان داده‌‌‌اند متوسط درآمد کشاورزی قراردادی، ۱۱‌درصد از کشاورزی غیرقراردادی بیشتر بوده و نیز با اجرای کشاورزی قراردادی، هزینه تولید در هر هکتار ۱۳‌درصد کاهش و در مجموع سودآوری بیش از ۵۰‌درصد افزایش خواهد یافت.