صنعت برق با وجود نقش بی‌بدیلی که در سایر صنایع و زندگی عموم مردم دارد، فاقد جاذبه‌‌‌های لازم برای سرمایه‌‌‌گذاری است چرا که نحوه عملکرد متولیان این صنعت و دستوری بودن قیمت‌‌‌ها راه را بر سودآوری و توسعه نیروگاه‌داران بسته است و به طور طبیعی سرمایه‌‌‌گذاران ترجیح می‌‌‌دهند به جای این صنعت که ناترازی اقتصادی آن اظهر من‌الشمس است، در صنایعی همچون نفت و پتروشیمی‌‌‌ که ارز‌آوری بالایی دارند، حضور یابند؛ از سوی دیگر علاوه بر فقدان سرمایه‌‌‌گذاری پس از برنامه ششم توسعه در صنعت برق امروزه با نیروگاه‌‌‌هایی مواجه هستیم که به شدت دچار فرسودگی قطعات هستند چرا که دولت به عنوان کارفرمای اختصاصی آنها، حاضر به تسویه بدهی‌‌‌ها با همان قیمت تعیین‌شده توسط خودش نیست و با توجه به کسری بودجه ۴۰۰ هزار میلیاردی دولت در سال‌جاری، به نظر نمی‌‌‌رسد حتی با وجود انتشار اوراق خزانه بتواند جان تازه‌‌‌ای به کالبد نیروگاه‌‌‌ها ببخشد