آیت‌الله جوادی‌آملی در کتاب حکمت عبادات می‌نویسد: از موارد فرق بین روزه و سایر عبادات همین است که درباره اعمال دیگر، ملائکه الهی هنگام مرگ به استقبال مومنین می‌آیند که: «سلامٌ علیکم طبْتم فادْخلوها خالدین» درهای بهشت را باز می‌کنند و می‌گویند از هر دری که خواستید بفرمایید. اما درباره روزه‌‌دار خدای سبحان فرمود: من خودم جزا می‌دهم. این جزو احکام و آداب روزه نیست؛ بنابراین نه در سلسله بحث‌های واجب و مستحب که فقه عهده‌‌دار آن است آمده و نه در بحث‌های آداب روزه؛ بلکه جزو حکمت‌های عبادت است که چگونه انسان به جایی می‌رسد که خداوند متعال مستقیما جزای او را به عهده می‌گیرد. آیت‌الله جوادی آملی با تاکید بر توجه هر چه بیشتر به حکمت روزه بیان کردند: خداوند به کسانی چون اولیای الهی که روزه‌های مستحبی می‌گیرند و سهمیه افطار خود را به یتیم و اسیر و مسکین می‌دهند، در عین حال که «جنّاتٍ تجری من تحتها الأنهار» در اختیار آنهاست، می‌فرماید: «فادْخلی فی عبادی ‌وادْخلی جنّتی» زیرا برای مطلب بالاتری، روزه می‌گیرند. اما آنها که برای ورود به بهشت و برای استفاده از میوه‌های دلپذیر آن روزه می‌گیرند، تنها نوعی سوداگری دارند.