اکثریت قریب به اتفاق جوامع بشری، از جویندگان اولیه ساوانای آفریقا تا جوامع کشاورزی مستقر تا حدود سال1800، یک زندگی اقتصادی داشتند که بر اساس یک واقعیت ساده شکل می‌گرفت و اداره می‌شد در درازمدت تولدها باید برابر با مرگ‌ومیر باشند. ازآنجاکه همین منطق بر همه گونه‌های جانوری حاکم است، تا سال1800، در این اقتصاد «طبیعی» قوانین اقتصادی برای انسان‌ها مانند همه گونه‌های حیوانی بود. معمول است که فرض کنیم تغییرات عظیم در فناوری در دسترس مردم و در پیچیدگی سازمانی جوامع، بین اجداد ما در ساوانا و انقلاب صنعتی انگلستان، حتی قبل از شروع رشد اقتصادی مدرن، زندگی مادی را بهبود بخشیده است. اما منطق اقتصاد طبیعی نشان می‌دهد که استانداردهای زندگی مادی افراد متوسط در اقتصادهای کشاورزی سال1800، در هر صورت، بدتر از اجداد دوردست ما بوده است. هابز عمیقا در اشتباه بود که معتقد بود در وضعیت طبیعی، زندگی انسان بدتر از انگلستان1651 است.