از ابتدای دولت احمدی‌نژاد و ورود شرکت‌های بزرگ به بازارسرمایه، بورس نوسانات شدیدی را تجربه کرده است. دولت‌‌‌های پیشین و فعلی همواره سعی کردند به سهامداران این اطمینان خاطر را بدهند که دولت از بازارسرمایه حمایت خواهد کرد؛ اما هر سال وضعیت بورس بدتر شده و این بازار با کاهش ارزش و بازدهی نسبت به سایر بازارها مواجه بوده است. بازار سرمایه می‌تواند موتور تامین مالی طرح‌های توسعه کشور باشد، اما نگاه دولت به بازارسرمایه صرفا مانند قلکی برای تامین هزینه‌های جاری فوری دولت است و دولت به جای استقراض از بانک‌مرکزی و بانک‌ها از بستر بازارسرمایه نهایت استفاده را می‌کند. مشخص است که بین خواست دولت‌ها و عملکرد آنها تفاوت فاحشی وجود دارد و این ناشی از کسری بودجه سنگین است که دولت را به سمتی می‌برد که برای تامین این کسری عظیم هر کاری انجام دهد و منافع فوری را بر منافع بلندمدت ترجیح دهد.