خودروسازی ایران طی یک دهه گذشته در زیان غوطه‌ور شده، با‌این‌حال صنایع تامین‌کننده نهاده‌های تولید در این صنعت، روزگار پر‌سودی را می‌گذرانند، موضوعی که به نظر می‌رسد بیش از هر مساله‌ای با تفاوت سیاست قیمت‌گذاری در این بخش‌ها ارتباط دارد. با توجه به حضور خودروسازان وابسته به دولت و همچنین صنایع تامین‌کننده نهاده‌های تولید صنعت خودرو (از جمله پتروشیمی، فولاد، مس و آلومینیوم) در بورس، می‌توان به تفاوت بسیار زیاد میان وضع سوددهی «تامین‌کنندگان نهاده‌های تولید خودرو» و خودروسازان پی برد. در نگاه کلی، خودروسازی سال‌هاست صنعتی با زیان انباشته هنگفت به شمار می‌رود، اما پتروشیمی، فولاد، مس، آلومینیوم و دیگر تامین‌کنندگان نهاده‌های تولید خودرو و قطعات، ده‌ها هزار میلیارد تومان سود در سال تحصیل می‌کنند. حال پرسش اینجاست که چرا خودروسازی به عنوان صنعت تولیدکننده محصول نهایی، در زیان شناور است و صنایع پیشین آن روی ابرهای سودآوری سیر می‌کنند؟