فقط کافی است یک حساب سرانگشتی انجام دهیم، آنگاه بی‌شک وارد تونل وحشت می‌شویم وقتی می‌بینیم چقدر آثار تاریخی ما در خطرند. بر اساس آخرین گزارشی که در این زمینه تهیه شده و در اختیار روزنامه «دنیای اقتصاد» قرار گرفته است: «تعداد کل آثار ثبتی از ابتدای سال 1310 تا 1398، 32 هزار و 934 اثر است، اما تعداد آثار ثبتی دارای حریم 2 هزار و 773 اثر می‌شود. تعداد آثار ثبتی بدون حریم 30 هزار و 161 اثر است. درصد آثار ثبتی دارای حریم 8.44 درصد و آثار ثبتی بدون حریم 91.56 درصد است.» کارشناسان تعیین حریم وزارت میراث‌فرهنگی به «دنیای اقتصاد» می‌گویند: «‌از کل آثار ثبتی طی 50 سال گذشته فقط 8.44 درصد آثار تعیین حریم شده‌اند. اگر بخواهیم همه آثار را صددرصد تعیین حریم کنیم این روند حدود 570 سال به درازا خواهد کشید.» مساله اینجاست که با این حساب و کتاب بیش از نیم هزاره آثار تاریخی ما بی‌پناه می‌مانند. سیستان و بلوچستان با توجه به اینکه 1655 اثر ثبتی دارد، اما فقط 5 محوطه آن تعیین حریم شده‌ است، بنابراین برای ثبت تمام آثارش با روال کنونی به 30 هزارسال زمان نیاز دارد؛ این روند در مورد آذربایجان شرقی چون از 1759 اثر ثبتی تنها یک محوطه را تعیین حریم کرده‌، برای تعیین حریم باقی آثارش به 55 هزار سال زمان نیاز دارد.