مذاکره بخش جدانشدنی برنامه‏‏‏‏‌های کسب و کارها و مدیران آنهاست. در این بین، عصر دیجیتال و فناوری‏‏‏‏‌های آن، ابزارهای بسیاری برای تسهیل مذاکرات فراهم کرده و در عین حال، ضعف‏‏‏‏‌هایی پدید آورده است. امروزه، می‌توان بدون محدودیت‏‏‏‏‌های زمانی و مکانی سنتی، با شیوه‏‏‏‏‌های مختلفی مانند تلفن، تماس تصویری، ایمیل، چت و... به مذاکره پرداخت. با این حال، هر کدام از این ابزارها، ما را از بخشی از علائم و نشانه‏‏‏‏‌های غیرزبانی تعامل محروم می‏‏‏‏‌کند. به عنوان مثال، در تماس تلفنی نمی‌توان چهره و پوشش طرف مقابل را دید یا شیوه دست دادن او را ارزیابی کرد. در عوض، در همان لحظه صحبت کردن، می‌توان پاسخ او و لحن صدایش را شنید و البته فاصله مکانی را برداشت. در این مطلب به دنبال حداکثرسازی منافع ابزارهای دیجیتال و حداقل‏‏‏‏‌سازی معایب آنها هستیم.