اهمیت عبدالقادر مراغی در وهله اول به‌خاطر آخرین حلقه بودنش است؛ در زمانی که تمام رساله‌های صفی‌الدین ارموی به زبان عربی بوده است، رساله‌های عبدالقادر به زبان فارسی روزگار خودش نوشته شده که آمیخته به زبان عربی و اصلاحات قدیم ایران است.