صنعت پالایشی، صنعتی سرمایه‌بر و زمان‌بر در بخش ساخت بوده و با توجه به نوسانات و ابرسیکل‌های قیمت نفت و نوسانات شدید قیمت‌های فرآورده‌ها، این صنعت ریسک عملیاتی بالایی از نظر قیمتی در جهان دارد. از سوی دیگر، در ایران به دلیل قیمت‌گذاری تکلیفی، عمده فرآورده‌های تولیدی پالایشگاه‌ها توسط دولت، براساس قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت، قیمت‌گذاری و روابط پالایشگاه‌ها و شرکت ملی پخش و وزارت نفت و دولت براساس آیین‌نامه قانون فوق است. بنابراین تدوین و تثبیت آیین‌نامه‌ای بلندمدت در قیمت‌گذاری خوراک و فرآورده‌ها به منظور تشویق سرمایه‌گذاری در بخش پالایشی و حفظ و تداوم فعالیت پالایشگاه‌ها و ارتقای کیفی تولیدات ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. در عمل شرکت‌های پالایشی علاوه بر سرمایه‌گذاری بالا، ریسک عملیاتی بسیار بالایی را تحمل می‌کنند که تغییرات مداوم مقررات و قیمت‌گذاری می‌تواند سبب عدم‌جذابیت این صنعت و کاهش ظرفیت و تولیدات پالایشگاه‌ها در کشور شود.