نیاز روزافزون جوامع به کاهش آلودگی‏‏‌های محیط‌زیستی و ترکیبات گوگرددار (SOX) و منتشرکننده کربن، ‏‏‌ صنایع مختلف را به مصرف دوباره و چندباره مواد اولیه تشویق کرده است. در الگوهای سنتی مصرف، مواد اولیه به موارد مصرفی دورریختنی تبدیل می‌شد. به عبارت دیگر، مواد بعد از تغییر شکل و یک‌بار استفاده به عنوان زباله غیر‌قابل مصرف شناخته می‏‏‌شدند. این در حالی است که محدودیت‌های آلاینده‏‏‌های محیط‌زیستی و تغییرات اقلیمی صنایع را به سمت استفاده چندباره از مواد اولیه برده‏‏‌اند. رویکرد اقتصاد چرخه‏‏‌ای که در مقابل رویکرد خطی سنتی تعریف می‌شود، بیان می‌کند که هر محصول وقتی به پایان عمر خود می‌رسد می‏‏‌تواند مجددا بازیافت شود و به چرخه تولید بازگردد تا با استفاده از مواد اولیه مولد استفاده‌شده در آن، به تولید کالاهای دیگر یا تولید دوباره همان کالا پرداخته شود. اقتصاد چرخه‏‏‌ای الگویی از تولید و مصرف است که چرخه عمر محصول را افزایش داده و در عمل، زباله‏‏‌ را به حداقل می‏‏‌رساند. اقتصاد چرخه‏‏‌ای علاوه بر اینکه ضایعات را به حداقل می‏‏‌رساند، باعث صرفه‏‏‌جویی در مصرف انرژی نیز می‌شود. اقتصاد دورانی یا چرخه‏‏‌ای، ‏‏‌ رویکردی است که سه‌مزیت اساسی و پایه‏‏‌ای را دنبال می‌کند: به حداقل رساندن زباله‏‏‌ها، استفاده مجدد از محصولات و صرفه‏‏‌جویی در مواد اولیه و انرژی و در نهایت بازسازی طبیعت. شواهد موجود از جمله مقاله محدث و همکاران(2023) نشان می‌دهد بی‌توجهی به مقوله تغییرات اقلیمی می‌تواند به افول رتبه اعتباری دولت در بلند مدت منجر شود. «باشگاه اقتصاددانان» در این پرونده سعی کرده است به تعریف و ذکر مزایای اقتصاد چرخه‏‏‌ای بپردازد.