چند سالی است که فولادسازان با چالش‌‌‌‌های مختلفی از جمله تحریم‌‌‌‌ها، تامین مواد اولیه و تامین انرژی روبه‌‌‌‌رو هستند، عواملی دست در دست هم، سبب روند نزولی حاشیه سود فولادسازان مخصوصا بخش خصوصی شده است. با وجود تحریم‌‌‌‌ها طی سال‌‌‌‌های گذشته، قیمت تمام‌‌‌‌شده تولیدات فولادی روند بالاتری پیدا کرده، البته ناگفته نماند که بومی‌‌‌‌سازی این روند را در جهت معکوس قرار داده است، اما در کل این عامل را می‌توان به عنوان یکی از عوامل افزایش قیمت تمام‌‌‌‌شده محصولات فولادی در نظر گرفت. البته در زمینه صادرات باید به موضوع حمل‌ونقل نیز توجه کرد که باوجود تحریم‌‌‌‌ها قیمت این بخش نیز گران‌‌‌‌تر از روال معمول درمی‌‌‌‌آید. در شرایط کنونی، بخش اعظمی از هزینه‌‌‌‌های موثر در قیمت فولاد ایران، هزینه حمل‌ونقل به سایر کشورهاست که به طور نامتعارفی نوسان پیدا می‌‌‌‌کند. از همین‌‌‌‌رو قیمت تمام‌‌‌‌شده محصولات فولادی برای باقی ماندن در گود رقابت جهانی نیاز به کاهش دارد. تامین انرژی یکی از چالش‌‌‌‌های دیگری است که طی دو سه سال گذشته سبب روند کاهش سودآوری فولادسازان در کشور شده است. علاوه بر اینکه فولادسازان با چالش تعطیلی و کاهش میزان تولید خود مواجه شده‌‌‌‌اند، اما باید این موضوع را در نظر گرفت که آنها متعهد به ایجاد زیرساخت و نیروگاه شده‌‌‌‌اند که هزینه‌‌‌‌های آن را نیز باید برعهده بگیرند. این موضوع چه در میان‌‌‌‌مدت و چه در بلندمدت هزینه‌‌‌‌هایی را بر فولادسازان تحمیل خواهد کرد.