بندر سیراف، بندر بایا، آناتولی، بندر مارسی، دماغه گالیدونیا و... بنادر و شهرهایی هستند که در فهرست میراث فرهنگی زیرآب قرار دارند. بنا به تعریف «کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی زیر آب» که در سال ۲۰۰۱ در پاریس به تصویب یونسکو رسید، میراث فرهنگی زیرآب، تمام نشانه‌های حضور بشری را دربرمی‌گیرد که دارای ماهیت فرهنگی، تاریخی یا باستان شناختی باشند. طی قرون متمادی هزاران کشتی، شهر و سکونتگاه انسانی زیر آب رفته‌اند. میراث دریایی، گستره‌ای از میراث بشری محسوب می‌شود که شامل کشتی‌های مغروق تاریخی، محوطه‌های باستانی ماقبل تاریخی و همچنین اسناد بایگانی‌شده، دریانوردی سنتی و دانش‌بوم شناختی فرهنگ‌های گوناگون است.