امروز فشردگی فزاینده زمان و مکان بر کسی پوشیده نیست. روشن است که سرعت زمان آن‌قدر بالاست که غفلت از روند کلی تحولات جهان به منزله حصرکردن خود در یک روایت بومی و طفره از روایت‌های نوین و امتناع از گفت‌وگو است. قطار زمان در گستره کلان، فارغ از قلمروهای متفاوت فرهنگی، سیاسی و اجتماعی شتابان پیش می‌رود. فرقی نمی‌کند که یک جامعه در کجا ایستاده یا چه رویکردی به عصر دیجیتال داشته باشد.