از زمان راه‌اندازی بازار سهام در ایران، شاید بیش از هر کشور دیگری (منظور کشورهایی است که بازار سهام منسجم و توسعه‌یافته دارند) دچار بحران شده‌ایم، انقلاب 57 و بعد از بازگشایی مجدد بازارها پس از جنگ تا امروز تحریم‌های متعدد و گاه غافلگیرکننده، آشوب‌های سیاسی و اجتماعی، بحران بین جناح‌های سیاسی به‌ویژه در دوره خاتمی و تا حدی در دوره احمدی‌نژاد و در نهایت بحران اخیر در خاورمیانه، با این تفاسیر انتظار یک ناظر آگاه و بی‌خبر بیرونی این است که هوشمندانه‌ترین، شفاف‌ترین و منسجم‌ترین سیستم مدیریت بحران در بازار سرمایه، متعلق به بورس ایران باشد، اما هیچ نظام و ساختاری وجود ندارد و بسیاری تصمیمات عملا شخص‌محور هستند و مقررات مربوط به شرایط خاص نیز بسیار محدود و دارای ابعاد ناکافی است.