میراث فکری دنیل کانمن را به‌‌‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران علم اقتصاد رفتاری و تنها روان‌شناسی که توانست برنده‌‌ جایزه‌‌ نوبل اقتصاد شود، می‌‌‌توان در چند حوزه دنبال کرد. اگرچه باید به این نکته توجه کرد که تلاش‌‌‌های فکری او به‌‌‌عنوان یک دانشمند برجسته و متفکر بزرگ که شاید بتوان نام او را در میان بزرگان علم اقتصاد همچون کینز، فریدمن، شیلر و لوکاس و همچنین در میان بزرگان علم روان‌شناسی همچون اسکینر، پاولوف و فستینگر آورد، در ادامه‌‌ تلاش‌‌‌هایی بود که دیگر دانشمندانی همچون هربرت سایمون شروع کرده بودند. نقش و اثرگذاری مهم دنیل کانمن، ارائه‌‌ صورت‌‌‌بندی جدید و سازمان‌‌‌یافته‌‌‌ای از این تلاش بود که نتایج آن را می‌‌‌توان در نظریه‌‌ چشم‌‌‌انداز (Prospect Theory) یافت. تلاش‌‌‌های فکری او پاسخ متقنی به انتقادهای اقتصاددانانی همچون ‌گری بکر بود که اساسا یافته‌‌‌های او و دیگر دانشمندان اقتصاد رفتاری را قبول نداشتند. اولین حوزه از میراث فکری او را می‌‌‌توان در تغییر نگاه اقتصاددانان به مساله‌‌ عقلانیت و شیوه‌‌ تصمیم‌گیری و قضاوت انسان‌‌‌ها جست‌وجو کرد.