افزایش سریع جمعیت همراه با افزایش تقاضای غذا مستلزم گسترش زمین‏‏‏‌های کشاورزی یا بالارفتن بهره‏‏‏‌وری تولید از منابع فعلی است، با این حال در دنیای متغیر امروزی، کاهش دسترسی به آب ممکن است بهبود در بهره‏‏‏‌وری محصول و علوفه را تضعیف کند و به‌طور نامتناسبی بر بخش‌های مختلف جهان تاثیر بگذارد. در سطح جهانی، تقریبا 10 تا 11‌درصد از زمین‏‏‏‌های زراعی و علف‏‏‏‌زار فعلی می‌توانند در‌برابر کاهش دسترسی به آب آسیب‏‏‏‌پذیر باشند و ممکن است برخی مناطق مانند آفریقا، خاورمیانه، چین، اروپا و آسیا ظرفیت‌های تولیدی خود را از دست بدهند. تغییر در الگوی مصرف، مثل کاهش ضایعات مواد غذایی و کاهش مصرف گوشت می‌تواند بزرگ‌ترین محافظ در‌برابر از دست‌دادن زمین حاصلخیز و ناامنی غذایی باشد.