ایالات متحده، اروپا، روسیه و چین در سال 2015 روی توافقی برای محدود کردن برنامه هسته‌‌ای ایران با یکدیگر همکاری کردند؛ اما از هم گسیختگی این چیدمان و افزایش تنش‌‌های ابرقدرت‌‌ها، این لحظه را به یک لحظه خطرناک تبدیل کرده است. دیوید‌‌‌ای ‌‌سنگر در مطلبی برای نیویورک‌تایمز نوشت، زمانی که ایران در سال 2015 با توافقی موافقت کرد که بر اساس آن باید 97‌درصد اورانیومی را که می‌توانست برای ساخت بمب‌‌های هسته‌‌ای استفاده کند، واگذار می‌‌کرد، روسیه و چین در کنار آمریکا و اروپا برای اجرای این پیمان همکاری کردند.