مظفرالدین‌شاه قاجار که پس از سلطان صاحب‌قران، تاج کیانی را بر سر گذاشته بود، از همان اوان حکمرانی علاقه‌مند به سفرفرنگ بود. با این حال نه وضعیت اقتصادی کشور و نه خزانه نحیف ایران اجازه چنین خاصه‌خرجی‌هایی را به سلطان تازه برتخت نشسته نمی‌داد. با این حال او با اصرار زیاد دستور سفر را صادر کرد.