هرسال جان زاگرس طعمهٔ حریق می‌شود و بحث تکراری کمبود نیرو و امکانات مطرح است؛ سازمان‌ها و دستگاه‌های متولی، مسئولیت را به گردن دیگری می‌اندازند؛ تجهیزات اطفای حریق دیر می‌رسد، مردم محلی جانشان را به خطر می‌اندازند و در پایان، نتیجه این سهل‌انگاری از بین رفتن جنگل و نیروی انسانی است