کودکان در زمان هخامنشیان از بدو تولد تا سن ۵ تا ۷ سالگی باید فقط نزد مادران خود و در محیط خانواده، آموزش‌های ابتدایی و نحوه ‌صحیح آداب زندگی را پشت سر می‌گذاشتند. پس از آن (از ۵ تا ۲۰ سالگی) برای ورود به مدرسه و آموزش‌های همگانی مانند اسب‌سواری، تیراندازی و راستگویی آماده می‌شدند.