در نظم امنیتی تنش‌زا و معطوف به بحران‌های ژئوپلیتیکی خاورمیانه، حفظ سیاست «موازنه مثبت» بسیار دشوار بوده و به متغییرهای متعددی بستگی دارد. تشدید تنش میان تهران- تل‌آویو به روشنی نشان داد که کشورهایی مانند اردن هاشمی، پادشاهی سعودی، امارات، بحرین و حتی قطر از امکان چانه‌زنی و بی‌طرف ماندن برخوردار نیستند. وابستگی قابل توجه ارتش‌ کشورهای نام برده به کمک‌های تسلیحاتی، فناوری و مستشاری سنتکام و اخیرا اسرائیل سبب شده است تا در بزنگاه خطر آنها در کنار تل‌آویو قرار بگیرند. عدم پایبندی عملی کشورهای عربی در هنگام خطر می‌تواند تهدیدی برای آینده روابط راهبردی ایران با اعضای شورای همکاری خلیج فارس، اردن و مصر باشد.