یادداشت‌های اسدالله علم: فرمودند، «اشرف، خواهرم، به من نامه می نویسد که چون احساس می کنم مرا دوست ندارید، از این کشور می روم. اگر مرا می خواهید، بگویید که برگردم وگرنه بر نمی گردم. دیشب هم به پاریس رفته است». عرض کردم مگر چه شده؟ فرمودند، «گویا به شمال که آمد، احساس کرده است که من به او بی اعتنا هستم. اینها انتظار دارند که من مقدم گرامی آنها را روی چشم بگذارم». عرض کردم، «به هر صورت والاحضرت شما را خیلی دوست دارند، شاید قدری بی اعتنایی ایشان را کسل بکند». فرمودند، «آخر من هزار گرفتاری دارم من که نمی توانم در فکر این مسائل باشم». البته درست می فرمودند. فرمودند، «به هر حال بنویس، این قضاوت شما غلط است و من میل دارم که برگردید». اطاعت کردم و بعد که مرخص شدم فوری نامه ای نوشتم...