به سربازانی هم که به جبهه‌های این جنگ اعزام می‌شدند دستور داده شده بود رفتنشان به جنگی در خارج از کشور را از خانواده‌هایشان پنهان نگه دارند و به خانواده بگویند به مأموریتی در یکی از شهر‌های ایران ‌می‌روند. به همین خاطر هرگاه سربازانی از جبهه جنگ ظفار برای خانواده‌هایشان نامه می‌نوشتند، به دستور فرماندهان این نامه‌ها جمع‌آوری می‌شد و پس از بازبینی دقیق با هواپیما به شیراز انتقال می‌یافت و دراین شهر از طریق پست به نشانی خانواده‌ها ارسال می‌شد تا گمان کنند این سربازان در یکی از اردوگاه‌های نظامی شیراز دارند آموزش می‌بینند.