فردوسی، خودش رستم حقیقی شاهنامه است. خودش کاوۀ حقیقی شاهنامه است. خودش سهراب است و خودش سیاوش. زیرا، هم (به قول دکتر شریعتی) رستمانه رویید و هم رستمانه این شجاعت را داشت که اسطوره‌ها و افسانه‌ها و گزارش‌های تاریخی مرز و بوم خویش را روی در روی و چشم در چشم خلفای عباسی، همچون پرچم استقلال و عزّت و شخصیت و ملیّت به اهتزاز درآورد و بگوید: ما بوده‌ایم، هستیم و خواهیم بود.