جلال آل احمد و سیمین دانشور هر دو نوگرا و تجددخواه بودند، و در همان حال، به سنت‌ها و سرمایه‌های فرهنگی ملی هم احترام می‌گذاشتند و برای آنها ارزش قائل بودند. به همین علت، در افکار و آثارشان هم نشانه‌هایی از احترام به سنت دیده می‌شود و هم نشانه‌هایی از توجه و گرایش به سوی مدرنیته و مدرنیسم.