پیش از آنکه منظومه شمسی ما به دیسکی تخت تبدیل شود، توزیع غبار و سنگ‌ها، آن را بیش از پنکیک به شکل دونات درآورده بود. این نتیجه‌ای است که دانشمندان پس از بررسی شهاب‌سنگ‌های آهنی از بخش خارجی منظومه‌ی شمسی به دست آوردند و متوجه شدند که این نتایج تنها در صورتی معنادارند که منظومه‌ی شمسی زمانی به شکل حلقوی بوده باشد.