چله تابستان نزدیک است. به این فکر می‌کنیم که آخر هفته‌ها و تعطیلات از گرمای هوا به کجا بگریزیم؟! اما این فکر همواره با ما است تا جایی متفاوت و خنک را انتخاب کنیم. فضایی سرسبز و روح‌نواز که حال دلمان را برای مدت‌ها خوب کند. اما چرا همیشه مقصدی مشخص داریم؟ چرا به بهشت‌های گمشده ایران نمی‌رویم؟ مثلا ممکن است همواره مازندران را برای سفر انتخاب کنیم، اما بهتر نیست در همان مازندران نقاط بکر، خنک و جذاب‌تری را از نزدیک ببینیم که تا کنون حتی تصور نمی‌کردیم چنین جایی وجود داشته باشد؟