دو سیاهچاله در مقابل پس‌زمینه‌ای از ستارگان و توده‌های گاز و غبار قرار گرفته‌اند. گرانش شدید آن‌ها با تاب دادن فضازمان، سبب می‌شود که پرتو‌های نور اجرام دورتر به شکل حلقه‌های اینشتین خم بردارند. این دو سیاهچاله در گردش مارپیچ‌وار به دور هم، نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوند و درنهایت به هم می‌پیوندند.