«از بد یا خوب حادثه، بالاخره در مملکتی به دنیا آمده‌ایم که همین هستیم که هستیم. نه می‌توانیم از بیرون وارد کنیم نه می‌توانیم این‌ها را بیرون کنیم. همه جور آدم‌هایی هستند می‌اندیشند و ممکن است نسل به نسل فکر‌ها عوض شود. از دید من آن‌ها غلط هستند، از دید آن‌ها من غلط هستم. تلاش می‌کنیم به یک وحدت فکر برسیم، ولی وقتی نرسیدیم چه کار کنیم. به هر حال باید با یک متدی با هم حرف بزنیم و به هم احترام بگذاریم. جز با به رسمیت شناختن همدیگر در زندگی اجتماعی نمی‌توانیم. تجربه هم نشان داده نمی‌توانیم. »